Rss Feed
  1. Ale mam spokojne dziecko!

    sobota, kwietnia 19, 2014

    Oj ale jestem matka polka! i do tego ta modna!

    Zacznijmy od tego, że chodziłam do szkoły rodzenia. Taka jestem modna, no nie miałam na co pieniędzy wydawać, więc poszłam. A i mąż ze mną.
    A potem jeszcze chodziłam na warsztaty i słuchałam muzyki i mąż do brzucha czytał.

    Jak to powiedziała jedna ciuchcia w "Tomku i..." nowomodny nonsens!

    Potem sobie wymyśliłam, że męża zabiorę na poród, biedaczek no, zapierał się rękami i nogami. Ale nie ma że boli.

    A potem chciałam spać z dzieckiem pomimo tych wszystkich strasznych konsekwencji jak uduszenie, wychowanie mamisynka (to słowo jeszcze będzie się powtarzać w tekście, z góry przepraszam). Dziecko było mądrzejsze od matki bo po 4 miesiącu się samo wyprowadziło (no prawie samo).
    Karmiłam piersią do roku, tu też dziecko było mądrzejsze bo wolało jeść obiady a nie takie tam jakieś wodniste, przecież to już nie miało żadnych wartości!

    A! I najważniejsze do 8 miesiąca byłam na restrykcyjnej diecie bezmlecznej - taka moda eko teraz. I przestałam szczepić, bo sobie ubzdurałam (potwierdzone przez pedaitre) że dziecko nabiera tolerancji od momentu odstawienia szczepień. Taka byłam eko świruska.

    A potem wprowadziłam mm i zagoniłam biednego małzona do wstawania w nocy! Jak to? Przecież mąż jest od tego żeby spać a nie do dziecka wstawać. Matki nie ma?

    I tak to było, matka polka, dziecko rozpuszczone jak dziadowski bicz! Noszone w chuście! Noszone! Nie zostawiane do wypłakania się (to ponoć na płuca zdrowe). No mamisynek jak nic. Będzie z cyckiem do szkoły szedł. Z mamą za rączkę.
    Zobaczysz będziesz miała mamisynka, nie da Ci nigdzie wyjść! Nic w domu nie zrobisz! Nie będziesz mogła wychodzić! A w ogóle to do pracy jak ty wrócisz jak Ty go ciągle karmisz cyckiem i nosisz! A wgl zamiast korzystać z zycia to ty z nim siedzisz, z męzem nigdzie nie pójdziesz sama on już jest duży (6,8,12 mcy), zobaczysz potem się nigdzie nie ruszysz.

    Chcecie wiedzieć jak jest?

    Synek od 4 miesiąca śpi u siebie.
    Uwielbia swój pokoik i swoje łóżko.
    Gdy bawi się torem wyścigowym z tatą a ja wejdę to mnie wyprasza, na co komu mama?
    Gdy idziemy w nowe miejsce (plac zabaw, zajęcia, grupa zabawowa) wyprzedza mnie, idzie się bawić, tylko kontrolnie sprawdza moją lokalizację.
    Gdy poszedł do żłobka płakał - głownie jak miałam go zabrać, raz nawet mnie kopnął z zamiarem, że się poddam i go tam jeszcze zostawię.
    A dziś na grupie zabawowej wynosiliśmy go siłą. Zupełnie nie przejmował się że chcemy iść do domu.
    Nigdy nie wyrywa zabawek dzieciom, jest bardzo zmieszany gdy go to spotyka, próbuje mu tłumaczyć, że być może dziewczynka/chłopiec bardzo pragnęła tej zabawki. Bo jak inaczej wytłumaczyć? Chyba rozumie bo za chwilę chwyta inną i znów zanurza się w zabawie.
    Kotom palca do oka nie wkłada, nie ciągnie psa za ogon, nie uderza kolegi - bo tak jest śmiesznie. Nie niszczy zabawek dla rozrywki. 

    Patrzę na niego i jestem tak cholernie dumna z niego. Bo wiem, że rośnie porządny facet :)

    Niektórzy mi mówią że mam grzeczne/spokojne/powolne dziecko. (tylko dlatego że jak coś robi to sie potrafi skoncentrować, jak gra na pianinie to gra, jak rzeźbi w glinie to rzeźbi a nie zjada lub upycha w nos, jak maluje farbami to coś a nie po rękach albo nie liże pędzelka).
    Ale jak budził się po 9 razy w nocy, jak cały dzień musiałam go nosić, jak głownie płakał na leżąco a zadowolony był na rękach to wtedy był "charakterny, wchodzący na głowę, może trzeba by mu coś dać".
    Więc pewnie teraz mnie to czeka "ale masz spokojne dziecko" i rozpieszczone ;)






  2. 0 komentarze:

    Prześlij komentarz

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Popular Posts

About